You time met nieuw behang

Lees hier de ervaring van Irene:

Wat ik heb geleerd in het afgelopen halfjaar is dat ik mezelf nog al eens vergeet. Ik besteed minder aandacht aan mijn uiterlijk dan ik deed voor mijn moederschap, de kast van de kinderen is gevuld met items om jaloers op te worden. Nu draag ik geen jongens-/mannenkleding, maar goed, je begrijpt vast wel wat ik bedoel.

En ook de slaapkamers van de jongens krijgen veel meer aandacht dan onze slaapkamer. Dus, het was hoog tijd om weer eens aan mezelf te denken. Waar een ander begint met mooie kleren kopen, begin ik in huis te fröbelen. Heerlijk vind ik dat, schuiven met meubels en accessoires om het geheel weer een heel andere look and feel te geven. Maar dit keer bleef het niet bij schuiven, onze slaapkamer was aan de beurt om van behang te voorzien. Nadat we Ted z’n slaapkamer omgetoverd hadden tot jungle. Enkel maar door één wandje te behangen, wist ik het zeker, er komt meer behang in huis. Eén wand doet al zoveel voor een ruimte, echt heel gaaf.

Zoals ik al zei, ik was aan de beurt. Mats moet, hoe graag hij ook behang wil hebben, toch echt even wachten, eerst ik. Onze slaapkamer is al jaren hetzelfde; saai en steriel. Prima, maar ik ben nu toe aan iets warmere tinten en een knusser gevoel. Het gevoel werd aangewakkerd door, hoe kan het ook anders, een kringloopvondst. Ik kwam het manouhouten wandkastje tegen bij de kringloop en had er meteen een plaatje bij in m’n hoofd; deze komt rechts van het midden te hangen, boven Maarten z’n hoofd (nee, zonder bijbedoelingen) op de slaapkamermuur die een warmroze tint heeft. En zo kwam ik bij het Palmleaves behang van Roomblush uit. De kleur van het plaatje in mijn hoofd en goeie match met het kastje.

Yeah! Behang op onze slaapkamer! In mijn vorige blog schreef ik al dat ik het met het Roomblush behang aandurfde om samen met Maarten te gaan behangen. Maarten zelf durfde het echter niet aan* en stuurde me naar mijn vader. Die op dat moment de complete keuken aan het stuken was en dus ook geen tijd had om mij te helpen.

Maar, ik moest en zou dit behang er NU op hebben! Er zat nog maar één ding op; zelf behangen. Ik moest het in m’n eentje klaren en dat zou me lukken. Oppas had ik niet, maar wel goede moed en twee heerlijke hulpjes. Op een donderdagmorgen zijn we aan de slag gegaan. Het bed diende als hekwerk waar de jongens niet achter mochten komen, zodat ik in alle rust mijn gang kon gaan.

Ze hebben zich warempel heel goed gedragen, her en der wat geholpen en ik heb, in een paar uur tijd, de complete slaapkamer muur behangen. En, dat durf ik zelf best te zeggen. Het ziet er heel netjes uit en geeft ook nog eens het gewenste resultaat. Ik ben trots op mezelf en op weer een geslaagd projectje. Op naar het volgende!

*Ik wil Maarten niet te kort doen, hij had het eigenlijk gewoon te druk. Maar ik wilde, eigenwijs als ik ben, niet nog een paar dagen wachten.